Arkandan geliyorum gittiğin yere.
Attığımız adımların aralıkları bile aynı.
Düştüğün çukura da düşüyorum, çıktığın tepeye de çıkıyorum.
Tabanlarımızda aynı çamur var.
Ayaklarımızı aynı yerlerden yaralıyor aynı taşlar.
Nasırlarımız bile aynı yerlerden çıkıyorlar.
Ayakkabıyla başladığın yürüyüşe, çıplak ayakla devam ettiğin belli oluyor.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta