Adımındayım Şiiri - Şiyar Durul

Arkandan geliyorum gittiğin yere.
Attığımız adımların aralıkları bile aynı.
Düştüğün çukura da düşüyorum, çıktığın tepeye de çıkıyorum.
Tabanlarımızda aynı çamur var.
Ayaklarımızı aynı yerlerden yaralıyor aynı taşlar.
Nasırlarımız bile aynı yerlerden çıkıyorlar.
Ayakkabıyla başladığın yürüyüşe, çıplak ayakla devam ettiğin belli oluyor.
Aynı yerde çıkarıp fırlatıyorum ayakkabımı.
Ayağına batan dikenlerde hala kan var.
Artık, benim ayağımdaki yarada da senin kanın var.
Bazen senin izlerinin yanında bir çift ayak izi daha görüyorum yolun tamamını tek başına almamışsın biliyorum.
Etrafıma bakıyorum ama yanımda yürüyecek kimseyi bulamıyorum.
Ben de bu yolda büyüyorum, ayaklarım ayak izlerinle büyüyor,
En son kırküç numarada duruyoruz ikimiz de.Kırküç numara ayak izlerine, kırküç numara ayak basıyor ve de yakışıyor.
Artık ben de büyümüyorum senin gibi.
Bazen koştuğunu düşünüyorum, adım aralıkların açılıyor.Ben de koşuyorum ve biliyorum ki izlerin bittiği yerde ben de ölüyorum.