Adımı Yük Yapmadım Şiiri - Züleyha Aktaş

Adımı Yük Yapmadım

Ben dünyaya gürültüyle gelmedim anne,
Sessizce düştüm avucuna.
Ağlamayı bile öğrenmeden
Susmayı ezberledim.

Elimi kimseye uzatmadım,
Kırılır diye.
Gönlümü kimseye açmadım,
Dağılır diye.
Kendi içimde oturmayı
Herkesten önce ben öğrendim.

Bana “neden?” demeyi öğretmedin belki
Ama “katlan” demeyi
Bakışınla anlattın.
Ben de büyüdüm;
Sormadan,
Dağılmadan,
İçime çöke çöke…

Bir sevincim olsaydı saklardım anne,
Göz değmesin diye.
Bir hayalim olsaydı erteledim,
Kırılır diye.
Zaten bu hayat
Güleni sevmezdi
Ben de ona inat
Ciddiyetimi korudum.

Kimseye adımı yük yapmadım,
Kimsenin alnına utanç bırakmadım.
Ama geceleri
Kalbimden eksilenleri
Toplayamadım.

Bazen soruyorum kendime,
Beni sen mi böyle yaptın
Yoksa dünya mı?
Sonra susuyorum…
Çünkü cevabın
İkisine de ağır gelir.

Eğer bir gün yorulursan anne,
Bil ki ben hâlâ buradayım.
Gürültüsüz,
Talipsiz,
Ama dimdik.

Adımı yük yapmadım anne,
Yükü adım yaptım.

Bazen aynaya bakıp
Bir yabancıyı selamladım anne,
Adımı biliyordu
Ama hikâyemi taşımıyordu.
Yaşamak denilen şey
Hep biraz
Eksik kalmaktı bende.

Kalabalıklar içinden geçtim,
Kimseye çarpmadan.
Herkes bir yere yetişirken
Ben kendime geç kaldım.
Zaman beni büyütmedi anne,
Sadece
Sessizleştirdi.

Eğer bir gün sorarlarsa
“Bu çocuk neyin kavgasındaydı?” diye,
De ki:
Kimseyle değil…
Sadece hayatla
Arasına mesafe koydu.

-Bazen aynaya bakıp
Bir yabancıyı selamladım anne,
Adımı biliyordu
Ama hikâyemi taşımıyordu.
Yaşamak denilen şey
Hep biraz
Eksik kalmaktı bende.

Kalabalıklar içinden geçtim,
Kimseye çarpmadan.
Herkes bir yere yetişirken
Ben kendime geç kaldım.
Zaman beni büyütmedi anne,
Sadece
Sessizleştirdi.

Eğer bir gün sorarlarsa
“Bu çocuk neyin kavgasındaydı?” diye,
De ki:
Kimseyle değil…
Sadece hayatla
Arasına mesafe koydu.

✍️Nûrferah Züleyha AKTAŞ
Tarih: 01.11.2020
Saat: 00:35