Ben olmuşum, adımı yalnızlık koymuşlar.
Yürümek istediğim sessizce kendi geleceğime
Elimden tutmak yerine ayaklarımdan tutmuşlar
Olmamış bir türlü olmasını beklediklerim
Parkları yok benim şehrimin, şirin renkli evleri...
Kendilerini gizler insanlar, dolaşır gölgeleri
Bir yol var zannederim hep, ama çıkmaz olur
Artık öylesine bıraktım yoluna ömrümü
Kayıt Tarihi : 2.5.2013 15:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!