Adımı unutma sevgili unutma adımı

Şimdi suskunluğumu bozup yazma vakti, ihtilallerden çıkmış devrik masalları, harabe olmuş düşlerimden incitmeden çıkarma vakti.
Parmaklarım ölümler sunarken şiirlerime, mısralara dilenip, elvedalara ağlama vakti
Birikmiş suskunluğumun yanında, kefenimi kundaklama, yüreğimi diri diri yakma vakti

Adımı unutma sevgili, unutma adımı

Ayrılıklar kaç yıla pay edilir ki, her güne yetecek acılar nefesime ulanmışken, güneş yüzü görmeyen acılarım yavaş yavaş dökülüp, ışığımın üstüne zifiri bir karanlık çökmüşken, suskunluğum mu günahımdı
Satırlara dizilecek aktörmüydüm,bilinmez yaralara merhemmiydim, devamıydım, avutulan, kandırılan zavallımı // Kimdim ben
Ben ortada salınan gerçekken,bir şiirmiydin sen düşler aleminden gelme, yüreğimi işgal eden, mekansız bir senaryomuydun tutulamayan
Ben figüran kalıp İstanbul bile sen olmuşken // Kimdin sen

Adımı unutma sevgili, unutma adımı

Zamanı biriktiriyorum imgelerin arasında mutlu yada mutsuz uykusuzluğumun arasında benim şiirimdin sen
Benden son bekleme, inanma kalemimden dökülen sonlara.
Bir yağmur olur ya rüzgarlar arasında, yeller vurur ya sararmış yapraklarıma, sen güz halimsin şiirlerimde.
İnkarım, intikam değil sevda halim, hani ölümü beklemenin ılık hali varya gözlerimi tavana dikip, seni beklemek vakitsiz saatlerde, doğruları, yanlışları sorgusuz bırakıp, Azraile rest çekip ölümü beklemektir benim aşk halim

Adımı unutma sevgili, unutma adımı

Karakalemle yazılmış alın yazım, ne kadar uzak olsanda şiirlerimde, ressam edasında çizilmiş çehren gözlerimin içinde, uslanmaz bir fırtına gibi nasılda dolaşıyorsun yalın ayak,uçurum kıyısından düşercesine.
Körlüğümle cebelleşiyorum beceriksizce,sola yasladığım cümlelerden bitiştirdiğim şiirken hayat damarlarıma, yaşatamadığım aşkın önsözü gibisin
Seni yazdım anlattım,gözyaşlarımın arasında büyüttüm yalana, dolana dünüme bugünüme saklanmadan
Şehirleri yitirdim yolları tuttum ucundan, canımdan can gitti genede sevdim seni

Adımı unutma sevgili, unutma adımı

Sualsizdim ve sen hangi suale cevap verecek kadar yaşadın,satırlarım mı yitmişliğimin ardında kalan, mısralarımın arasında kalmanın hürmetinemi var oldun sen, yoksa hüznümemi yakışıyor varlığın,ıraktaki doğru yolmusun, gözyaşlarımla yüzdürdüğüm rotasız gemilerimin yanaştığı limanmısın, üzgünlüğüm, kırgınlığım,dönüşsüz gidip geldiğim, gözlerine ölümü astığım, kendi ellerimle ipimi çektiğim,, infazımdaki intihar halim, ağzımda dolaşan tek lügatım, aşk kelamım, yazılmış yırtılmış onlarca şiire mezarımı kazdığım

Adımı unutma sevgili, unutma adımı

Dur diyemeyecek kadar direnciz,yaşayamayacak kadar güçsüzüm artık.zamansız gözlerim vakitli vakitsiz düşüyor düşlerimin üstüne,düşlerim yara bere.
Korkuyorum sevgili, cesaretin aynalardaki yüzünü kırıyorum,adımlarımda bir ağırlık İstanbulu maziye gömüyorum, dönüşü olmayan yola gider gibi gündüzüm geceye dönüyor, sabırla tükettiğim yaş zerrecikleriyle hüzünden mezar eşiyorum

Ölüyorum sevgili ölüyorum unutma adımı