Adımı Söylede Geceler Tutması N Seni

Hayatın beyazlığına üzümden bakmam yanlış ise,
Söyleyen olmadı bende, kökünden baktım.
Suya erdiği derinlik ve çaylak derelere uzaklığına,
Ve etraftaki fundalıklara baktım.
Benzerlik aradım allar ve yapraklarda ,
Eşitlik aradım kozalaklarda,
Yapraklarında çiçeklerin secere aradım.
Bulunca ne olacak deme,düşün,
Nasılki her bebeğinin ayrı sevgisi varsa sinelerde,
Sevdaya bağlanışta öyle,kökte, yaprakların bağlarını,
Ardıcın ince yaprakları ezilince verdiği rayiha,
Bir fidan ve ağaç olunca dal, gözyaşları neye yaramalı,
Şu gözyaşları varya, gözyaşları,
Kara gözlerdede ayni mavide de,
Zeytin yeşilindede, başbelası kaderde
Benimde kaderim buydu dercesine,
Sonra geri dönüp bakmadan giderken,
Bir kere daha el ederde, diye ümit edersin,
Artık o zaman iş işten çoktan eksiye yükselir ,
Yaprak kurur, dal incelir,nafile, ,
Yaprakların, sıcakları tutmaya çalışan yüzü,
Derin anlamlı dualar edercesine,
Gamdam hayır yok diye şimal rüzgarından medet beklenir.
Fakat bu sevgi benim vebalim değil, ben yaratmadım,
Ben buldurmadım, ben aratmadım,
Ben çırpınırken çıkıp geldin, sen,
Bu sırada ben kıyıya vuran, kum tanesiydim ,
Umman derinliğinde görünmez bir yerdi yurdum,
Her şey seninle başladı, öyle olmadımı,?
Her gören söylesin benim halimi,
Herkes bu giysi ile görsün, söylesin beni,
Gönül dağlarımda heyelanlarım var,
Vebalin çizilmiş haritasını açarak,
Geceleri ateşe veren, mehtabı göreceksin.
Ben mehtabın gecelerde sefil dostuyum,
Adımı söyle mehtaba, gecelerin ötesine atmasın seni

Enver Ünver