On mart dokuzyüzelliüçte doğdum,
Aç kalmadım bir şekilde doydum,
Bir zamanlar efendiydim, beydim,
Yanmıyor artık çıram, sönmüş közüm.
Köyde geçirdim çocukluk çağımı,
Yoldum herkesin bostanla bağını,
Sevgilimsin , kim olduğunu düşünmeye vaktin yok,yapacak
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Devamını Oku
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Hayat hep inişli çıkışlı değil mi? İsimden ironi konuyu güzel işlemiş. Efendi bey köle sahibi insan demek. Ben senin köle sahibi olduğunu hiç hatırlamıyorum! Hiç şüphem yok ki efendi ve beyden de bir ironi yapılmış.
Duygulanarak okudum.
Mutlulukla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta