Adımı Kemal Koymuşlar

On mart dokuzyüzelliüçte doğdum,
Aç kalmadım bir şekilde doydum,
Bir zamanlar efendiydim, beydim,
Yanmıyor artık çıram, sönmüş közüm.

Köyde geçirdim çocukluk çağımı,
Yoldum herkesin bostanla bağını,
Gezip durdum ovasını dağını,
Düşmez artık yolum, silinmiş izim.

Okumak için gelince şehire,
Sanki düşmüştüm dereden nehire,
Kurban olaydım köydeki ahıra,
Aynalarda kırılıp kaldı pozum.

Evlenip çoluk çocuğa karıştım,
Yollarda bakkal kasapla yarıştım,
Yarım ekmeği komşumla bölüştüm,
Çekip gitmiş dostlar, gülmüyor yüzüm.

Yıllar geçip gitti emekli oldum,
Banka kredisiyle bir ev aldım,
Üstünü yetir diye haber saldım,
Bacı kardeşe de geçmiyor nazım.

Gidemedim sinema tiyatroya,
Yiyip giyinemedim doya doya,
Kapatınca gözlerimi uykuya,
Ah, Başlıyor dizlerimdeki sızım.

Adımı Kemal koymuşlar ham kaldım,
Nasılsın diyene yalandan güldüm,
Yaşadığımı sanmam çoktan öldüm,
Hakkınızı helal edin son sözüm...