Adımı Anmayın Şiiri - Ayhan Altay

Adımı anmayın rüzgarlar!
Estirmedi gönlümün yelini
Tutuklu kalan aklım.
Kavak yellerim bile yoktu,
Yaşayamadım.
Denizleri çok sevdim ama
Ardısıra koşamadım...

Adımı anmayın denizler!
Özgürlüğün mavisinde salınamadım.
Amaçsız yolculuklara izin vermedi,
İçimdeki sansür.
Beni beklemedi dalgaların,
İzboyu akşamlarda...

Adımı anmayın akşamlar!
Günbatımı yalnızlığı hep içimdeydi.
Sağamadım hüznünü.
Belirdiğinde ilk ışıkları Zühre’nin;
Şarkımı içime gizledim,
Düşlerimi de...

Adımı anmayın düşler!
Hep bekledim, hep umdum.
Umut yorgunu oldum.
Koşturamadım yılkı atlarını doludizgin.
Düşlerim,
Güz yaprakları ormanların...

Adımı anmayın ormanlar!
Yaşamadım kardeşçesine özgür.
Uzatamadım kollarımı,
Sonsuzluğuna dostluğun.
Yapraklarım güz yelleri,
Dal uçlarım tomurcuk bahar...