Adımı Anma Sakın. Şiiri - Rifat Çamoğlu

Güneş o gün bir başka doğmuştu tepelerin ardından.
Ne bir dirhem hüzün vardı kalbimde.
Ne de yaşanmamış duygulardan bir eser.
Güneş gibi doğdun Dünya'ma seni seviyorum dediğin gün.

Çöllerdeki susuz bedeviler gibi kurudu dudaklarım.
Ellerinden tutup seni seviyorum diyemedim.
Sanki hiç sevmemiştim ilk aşkımdın,ilk heyecanım.
Çocuklar gibi utandım ve titredi ellerim.

Ve zaman zaman hiç olmadık anlarda.
Karşına çıkıp boynuna sarılmak geldi içimden.
Kalbime çocuksu korkular doluştu.
Ve birde oldum olası,kahrolası çaresizlik.

Seni sevmek demek hayatı sevmek demekti.
Sevdim seni,hayat artık bir muamma değil,muhteşemdi.
İtiş kakış dolmuşa binmek çukurlu yollarda.
Her yanı çöplük ıssız dar sokaklarda.
Sana doğru emin adımlarla yürümek güzeldi.

Bir gün ansızın bir ateş düştü içime.
Cehennem ateşinde yanıp su diye volkan lavları içtim.
Hiç doğmayacakmış gibi yarınlara Güneş battı uzaklardan.
Ne gül yaprakları savruluyor esen rüzgarlarda.
Ne de martı çığılıkları duyuluyor derinlerden.

Ellerim ellerini aradı ansızın.
Anılara boğuldum kalbimi korkular sardı.
Nihayet kaprislerin son noktayı koydu bu aşka.
Şimdi yoksun yanımda,olmanıda istemem.

Bu ne bir aşk şiiri sana özel,sana dair.
Ne de küçük bir sitem.
Eğerki bir anda bir kalemde bu aşkı bitirdiysen.
Ne bir damla yaş düşer gözlerimden sessizce,sensizliğe.
Ne de sil baştan umutlar,aşklar yeşerir kalbimde.

Nemli dudakların adımı anmasın.
Islak gözlerin boşyere ağlamasın.
Sen artık benim için mazide bir anı.
Kalbimde tatlı bir yarasın.

Dirhemm,dirhemm acı dolsada genç ömrüne.
Yudumm,yudumm yudumlasanda hayatın kahrını.
Bir hiç uğuruna keşkelerle harcasanda yıllarını.
Ardına bakıpta kalbi seninle dolu bir ben arama.
Kazanmak çok zordur şuğursuzca kaybettiklerini!