Adımı Almak Ve Bilmek Şiiri - Naki Aydoğan

Bana bir ad koymuşlar, yoldan geçen bir dede.
Onca yol yürüyor, yolcu değil, taşıtı yok.
Evliya bir yerde oturur, derviş hep yürür.
Adını senden benden almak için yürüyor.

Adımı koyan belli, adımı kimden aldım.
Adaşıma seslenilmiş ne diye bakmışım.
Takdir teşekkür her not, adıma karşılıktır.
Bir seçime aday olsam adıma bakarlar.

Sesimi dinleseler bu kim derler, ben kimim?
Resmime baksalar bunun adı ne derler mi?
Ben kimler için kimim? Buyurun kimliğim bu.
Bir kimliğime bir bana bakar, bu görevli.

Adımı milyonlardan duyarak almak, bilmek.
İçim içime sığmaz, kâinata taşarım.
İyi biriysem kötü bilinmek istemem ki.
Kötü biriysem iyi bilinmek istemem ki.

Adımı bir ben biliyorum nere giderim.
Canım ne isterse ancak ona bakarım ki.
Adsız, yoksul olan dilenci ne ister? Para.
Adı olan ünlü ne ister? Yoksula yardım.

Fakir fukaranın adı kime ne lazım ki.
Ancak evrak için lazım liste tutmak için.
Şiirler yazarım kitabım çıksa ne yazar.
Adımı kim bilir, kimin adını bilirim.