“Gönlümde adın var, adında aşkım
Adımda aşkın var, aşkımda adın”
Be hey sevdanın deli tayı
Yıldızlardan biriydi talip olduğum
Pehlivan misali soyundum narına
Aşkı yine aşk ile katmerledim
Mahmuzlayıp hasret atını,
Uykumda batırdığım güneşedir koşuşum.
İçtiysem bir damla hikmet suyu
Bakir kır pınarlarından
Okyanusun nicesi kandırabilir mi artık
Sonsuz susuzluğumu
Güneşi bir defa gören gözlerim
Adanabilir mi gayrı yabanın ziyasına
Eksikliğin kadar giyindim mevcudunu
Anlamak değil bütün hevesim
Artık ağlayan da değilim
Bulutlara ödünç verdim gözyaşlarımı
Yorgan misali örtünüp siyah geceyi
Adına sevda denen sıratta pişmekteyim
Ah, ahmak sevdiğim
Yorulsaydı elim
Kırılsaydı kalem
Burulsaydı dilim
de söylemeseydim
Senden azade o kem sözleri
Be hey, muradında murat düşlediğim
Be hey sevdasına bin diyet ödediğim
Güneşin solduğu yerden,
Parlayışı mümkün müdür yeniden?
Alnımın yazısına boyun büküşüm nicedir
Benden gayrı başka kim
Önce kendini vurur, bu rulette
Kim kurar kendi idam sehpasını benim gibi
Kim zehirler en güzel aşk şarabını
Kim boğazlar kendi elleriyle yüreğini
Kim atar Yusuf kuyularına can kafesini
Bu masalda suçlu sadece bendim
Cezasıdır sensizliğe müebbetim
Kayıt Tarihi : 15.2.2012 16:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
