Gözlerim üşüyordu
Bakmayın gözlerime, gözlerim kör eder sizi
Yüreğim üşüyordu
Değmeyin yüreğime, çocuklar orada can çekişiyordu
Düştüğüm karanlıktan yolumu arıyordum
Omuzlarımda öylesine ağır yükler doluydu ki
Kadın olduğumu unutmuştum
Sanki dünyanın kahramanı ben olacaktım
Oysa gözlerimi açtığımda
Bıçaklanmıştım
Şiddet mağduru olmuştum
Gaspa uğramıştım
Tecavüze uğramıştım
Koca dayağı yemiştim
Kezzap ile yüzümü yakmıştı kıskanç koca
Yuvamdan, çocuklarımdan kopartılmıştım
Herkes sahibimdi
Hiçbir şey bana ait değildi
Çünkü ben kadındım
Adım yoktu
Ve ben koca bir kayıptım
Ben dünyada değil
Dünya bende büyüyordu
Canım nerede atıyordu?
Can damarım kopmuştu
Ar damarı kopmuş puştlar gibi
Can damarım kopmuştu.
Yorgunum
Dokunmayın cesedim ağırdır benim
Taşıyamazsınız hiç biriniz
Dokunmayın
Kirletmeyin cesedimi benim
Toprak ana tek sahibim
O beni sarsın
Çaresiz çığlıklarıma gömdüm acımı
Affetmem sizi
Soğumaz açtığınız hiçbir yaramın izi...
Kayıt Tarihi : 6.3.2018 21:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!