Adım yoktu Şiiri - Derya Avşar

Gözlerim üşüyordu;
Bakmayın gözlerime, gözlerim kör eder sizi...
Yüreğim üşüyordu;
Değmeyin yüreğime, çocuklar orada can çekişiyordu...
Düştüğüm karanlıktan yolumu arıyordum!
Omuzlarımda öylesine ağır yükler doluydu ki,
Kadın olduğumu unutmuştum.
Sanki dünyanın kahramanı ben olacaktım.
Oysa gözlerimi açtığımda,
Bıçaklanmıştım!
Şiddet mağduru olmuştum!
Gaspa uğramıştım!
Tecavüze uğramıştım!
Koca dayağı yemiştim!
Kezzap ile yüzümü yakmıştı kıskanç koca..!
Yuvamdan, çocuklarımdan kopartılmıştım!
Herkes sahibimdi!
Hiçbir şey bana ait değildi.
Çünkü ben kadındım.
Adım yoktu!
Ve ben koca bir kayıptım.
Ben dünyada değil,
Dünya bende büyüyordu.
Kalbim neden atmıyordu?
Can damarım mı kopmuştu?
Ar damarı kopmuş puştlar gibi...
Evet, can damarım kopmuştu.
Yorgunum yorgun.
Tabutsuz bir ceset gibiyim.
Dokunmayın cesedim ağırdır benim.
Taşıyamazsınız hiç biriniz...
Dokunmayın dokunmayın,
Kirletmeyin cesedimi benim.
Toprak ana tek sahibim,
O beni sarsın kollarına.
Çaresiz çığlıklarıma gömdüm acılarımı.
Affetmem, affetmem hiç birinizi...
Soğumaz açtığınız hiçbir yaramın izi...