I
İçimi görsen,
Mutlak infilak ederdi için.
Bulutlardaki yağmuru kuruturdu,
Gözlerimdeki ateş.
Bilemezsin,
Adım yok ki benim…
II
Bütün renkler flulaşırken aynada,
Kendi yüzüme yabancıyım şimdi,
Ve kendi gözlerime düşman…
Üstelik son birkaç dişimi de kırdım sıkmaktan.
Bir el, bir bilinmeze savururken küllerimi,
Adım yok benim…
Kendi rüyamda mahpus,
Kendi cennetimde eğretiyim,
Belli belirsiz infaz ediliyor gibiyim…
Önce adım ölüyor, sonra ne kaldıysa geriye.
Adım yok benim…
Güneşim başka iklimleri aydınlatırken,
Nefesim nefes olurken başka dudaklara,
Bir makberin dibinde kararmaktayım.
Kendimi yitirmekteyim bir nafile boşlukta.
Adım yok benim…
III
Geel!
İşte şimdi gel!
Gel ve topla şaşkınlığımı
Lime lime dağılmaktayım…
Sen ki, bütün kelimelerimi söküp almışsın sözlüğümden.
Seslendikçe sesim soluğumu kesiyor.
Eğreti bir emanet gibi kalem,
Parmaklarımda sıtma titremeleri…
Kendi şiirimde kaybolmaktayım…
Bilsem, adımı yazacağım adının arkasına,
Adım yok benim…
İki cihandan da vazgeçmişim,
Bezm-i Elestten beridir yitip gitmişim,
Köküm yok, dalım yok, budağım yok,
Sen yoksun.
Adım yok benim…
Kayıt Tarihi : 5.9.2011 10:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adım yok benim…
Güzeldi
ve seni çok seviyorum
vede bir yorum borcum olsun diyorum
gün gelir ödeşirizz :)
Seslendikçe sesim soluğumu kesiyor.
Eğreti bir emanet gibi kalem,
Parmaklarımda sıtma titremeleri…
Kendi şiirimde kaybolmaktayım…
Bilsem, adımı yazacağım adının arkasına,
Adım yok benim…
İki cihandan da vazgeçmişim,
Bezm-i Elest'ten beridir yitip gitmişim,
Köküm yok, dalım yok, budağım yok,
Sen yoksun.
Adım yok benim…
-------
Neler vardı neler oldu da size kim böylesine güzel şiir yazdırdı kutluyorum kaleminizi üstadım üçüncü tam puanımı verme şansını yakaladığım için teşekür ederim kaleminize sevgilerimle üstad
I
İçimi görsen,
Mutlak infilak ederdi için.
Bulutlardaki yağmuru kuruturdu,
Gözlerimdeki ateş.
Bilemezsin,
Adım yok ki benim…
II
Bütün renkler flulaşırken aynada,
Kendi yüzüme yabancıyım şimdi,
Ve kendi gözlerime düşman…
Üstelik son birkaç dişimi de kırdım sıkmaktan.
Bir el, bir bilinmeze savururken küllerimi,
Adım yok benim…
Kendi rüyamda mahpus,
Kendi cennetimde eğretiyim,
Belli belirsiz infaz ediliyor gibiyim…
Önce adım ölüyor, sonra ne kaldıysa geriye.
Adım yok benim…
Güneşim başka iklimleri aydınlatırken,
Nefesim nefes olurken başka dudaklara,
Bir makberin dibinde kararmaktayım.
Kendimi yitirmekteyim bir nafile boşlukta.
Adım yok benim…
III
Geel!
İşte şimdi gel!
Gel ve topla şaşkınlığımı
Lime lime dağılmaktayım…
Sen ki, bütün kelimelerimi söküp almışsın sözlüğümden.
Seslendikçe sesim soluğumu kesiyor.
Eğreti bir emanet gibi kalem,
Parmaklarımda sıtma titremeleri…
Kendi şiirimde kaybolmaktayım…
Bilsem, adımı yazacağım adının arkasına,
Adım yok benim…
İki cihandan da vazgeçmişim,
Bezm-i Elestten beridir yitip gitmişim,
Köküm yok, dalım yok, budağım yok,
Sen yoksun.
Adım yok benim…
İrfan Özcan
***Geel!
İşte şimdi gel!
Gel ve topla şaşkınlığımı
Lime lime dağılmaktayım…***
UZUNCA BİR ARADAN SONRA YİNE HARİKA BİR ŞİİRLE KARŞILAŞMAK GÜZELDİ...
TAMPUAN...+...ANTJ...TŞK.LER...
TÜM YORUMLAR (7)