Benim adım UMUT,
Insanları ayakta tutan UMUT,
Hani güz akşamlarında,
Mutsuzluğun, demine vuran.
Hani zor zamanlarda,
Insanların bir beklenti içinde,
Kendini avutarak bir UMUT diyerek,
Beklediği UMUT'um ben.
Yokluğun açlığın ve sefaletin,
En isyan haline çıkmış,
Ve bir anda o kulağa pes etme,
Ben varım,burdayım diyen,
Umutsuzların UMUT'uyum ben.
Ben olmadan,olmayan bir adım,
İlerleyemeyen dünyaya ışık tutan
Yarıların UMUT'uyum...
UMUT oldukça herzaman,
Bir ihtimal vardır.
İhtimalsizlerin ihtimali UMUT
Yani ben sana geliyorum
Eyyy gözü yaşlı efkarım
Hadi kalk,silkelen kendine gel...
Senin için var olmuş
UMUT'un elinden tut,
Çoçuklar gibi koş peşinden...
Sanadır tüm UMUT adına,
Olan UMUT'larım.
Kayıt Tarihi : 23.3.2020 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!