Adım Öfke! Şiiri - Muslim Kılıç

-Sallanır durur ellerimde ruhum
savrulur gözlerim kasırganın akışına-

durur idam sehpasında ceset
bekler gölgemde umut(la)
ruhunu depreştirecek şavkı
ararım elimden silinmiş adreslerde

ıslatmaz artık ruhumu yağmur
tepeme üşüşen aç bulutlar
kemirir benliğimi dişleriyle
yakar beni sazlıklardan sızan güneş
taşımıyor artık bahar/ menekşe kokusunu tenime
çalar kapımı sonbahar
kışı getirmiş nakşıma..

adım öfke
yalnızlığın teninde duran

rafa atılmış asırlık ferman
gözler icra edileceği günü
oysa durur o gün/ saklıdır esrârımda
günler de kirletilmiş artık..

sessizliğiniz şuh kahkahayla
çarpar kulaklarıma
doğar bir gün daha
doğunun perçeminden
şafağın ayaklarına
kaç sancı sızdırır kalbime/ bilmem
bu kaçıncı halecan kanaması
ellerim tufana kurban..

ruhum ruhuma selam vermez de
hatrı yoktur bir mülteci duânın
alınmış ellerimden firârî düşlerim
hicreti soluk kesen mahlika
bana sırtını dönmüş tarih
artık hayat o eski hayat değil? ! ..

parçalanıyor değdikçe tenime yağmur
ağıt taşır hüznüme
ölen bir kelebek iniltilerinden
öldürür kendini ateşle kuşatılmış akrep

doğuruyor artık analar
cüzzam hastası âhûlar
geri dönmez deryaya açılan göz
bırakır ardında hazan mevsimi
intihara kalkışır münzevi bir gecede

bana müjde verir/ ülserli bir kent
benmişim asılacak ilk/ hastalıklı ruh
kırağı çalınmış sabahın şakağına
işte cesedim size benden bir kırpıntı! ..

erguvanlar aşka durmuş
sesim kısılır dalınca ayalarına...