Adım Kanasın Kirpiğinde

Gelme!
Gidişini düğümledim tam ortasından;
Asıp dudaklarıma gülüşümü
Son kez ağladım en acısından.

Uzun sürdü kendime gelişim
Sana üşüdükçe içimdeki yanışım
Kora çevirdi beni en harlısından.
Üstü kalsın bu gidişin
Beni bıraktığın yerde
Adım kanasın kirpiğinde.
Gelme!
Bil ki gönül gözümde donan
Ağrılı bir bakış olur gelişin.

Yoruldum anılarınla nefes alıp vermekten
Yoruldum yüreğimde efkârını demlemekten.
Kalbimin dehlizlerine gömdüm
Söktüm düşlerimden
Ömrümden düşürdüğüm takvimlerde bıraktım seni.
Gelme!
Gitmelerinde yok olayım
Sargısız yaralarıma bir kez daha tuz ekme şimdi.

Hayatı rehin bıraksam da ellerinde
Öldürmüş olsan da sendeki beni
Hüzün yüklü gölgeme gidiyorum ; yeniden dirilmek için..

Kalmadı artık sana ne ahım, ne de bir eyvahım
Eylül kokan yüzümde sensiz de dağılır efkârım
Yıktığın yerden doğrulurum
Ben yine eski ben olurum
Gelme!
Değmesin bir kez daha
Hüznümün elleri ellerine şimdi.
Arzu Karadoğan

20.01.2011