Adım İnsan Şiiri - Serkan Gebel

Ne çok emzirdin düşleri,
Kaçı semirdi gün doğumuna,
Anlamsız kafiyen çarpıyor surata,
Gel bu defa birlikte koyalım adını insan.

Bel bağlama diyen yok mu hani,
El bağlasan diyen kalmadı mı huzura,
Başının belası dilin, hangi dala astı seni,
Az kala uyanmana, birlikte ağlayalım insan.

Tomurcuğa durdu çehrende ölüşün,
Vaktin ucuna zembilleyip astın arzuları,
Kaçı içimizde kurudu, kaçını güneşe serdik,
Varsa halin az daha eğleşelim buralarda insan.

Kelimelerden top yapıp yuvarladım,
Gevşekmiş bağı etrafa saçılınca kaçtım,
Döküntüleri bulan sandı ki onlardan şiir yaptım,
İçimin enkazını görenlerden utandım, adı insandım.