Adım Hüzün Şiiri - Nilgün Yıldırım

Adım hüzün;
Kirpiklerine düşen yağmur damlalarıdır vatanım.
Çıktığın yolculuklarda,
Dönüp sonkez bakmalarında saklıyım.
Adım hüzün;
Yarım kalmiş bir aşkın,yaralanmış yanıyım.
Her mevsim yenileniyor,
Eylül'lerde yeniden doğuyorum.
Kimi gözlerinde götürüyor beni,
Ayak izi kalmayan sahillere.
Kimi gecelerinde yastığına gömüyor.
Adım hüzün;
Bütün notaların ezgisidir sesim.
Ve şiirlerin kenar süsüdür nefesim.
Hıçkırıklarında hayat bulurum çaresiz bir aşkın.
Yalnız gecelerinin yıldızıyım.
O,durmadan kanayan yaranın kabuğu,
Sonsuz susmalarının,sessiz ağıdıyım.
Adım hüzün;
İlk yaz yağmurlarının buruk tadıyım.
Bir veda akşamında,
Avuçlarında kaybolan yarınlarınım.
Çöldeki serap,
Ayın denizi öptüğü yakamozum.
Hergün yanından sessizce geçip giden,
Yalnız bir kadının üzerine sinmiş bir kokuyum bazen.
Ardından el sallanmayan,
Hiçbir yere varmayan yolların yolcusuyum.
Adım hüzün;
Güldüğünde,yüzünde güneşi gördüğün,
O en çok sevdiğin adamın sevmek korkusuyum.
Söylenmeyen son sözlere,
Süzülerek yağan kar tanesiyim bazende.
Adım hüzün;
Acıyla beslenir,umutla büyürüm.
Doğduğum yer yüzün,güldüğüm yer gözün.
Alışılamayan ayrılıkların sürgünüyüm.
Adım hüzün;
Ben senin kaçtığın yalnızlığınım.
Adım hüzün.....

17,04,2007

Nilgün yıldırım