Adım bebek Şiiri - İlhan Koruyucu

İlk adım bebek
Minik parmaklar
Kibrit çöpü inceliğinde
Gül yüzünde güller açmış
Ufacık bir bedende can
Kıpraşmalar, hareketli,prematüre
Küvezinde bakmaya kıyamadığım
Kokusu yüreğimin en derinine sinmiş
Ana kucağında yumak bir çift gözüm
Maviş gözlerinin akında deniz mavisiyle
Minnacık patikleri ayağına zor uymuş
Ömrümüze neş'e,bereket getirdin bebeğim

Günler boyunca başındaydık
Tatlı telaş,korku, zor bekleyişin sonunda
Bir umut bahçesinde yeşeren gülden gonca
On dört yıllın en sonunda derken geliverdin
Yaradanın en güzel bir lütfusun, gül sen bebeğim...
14.07.2010 İlhan Koruyucu

*****DOST KALEMLERDEN*****
**************************************
MİSKETLERİNİ DAĞITAN ÇOCUK

Dayanıp balkonun boyalı demirlerine,
Seyretti bahçede oynayan çocukları keyifle.
Bir avuç misket çıkardı ceplerinden,
Seslendi çocuklara gür bir sesle:
“Haydi çocuklar atıyorum, kapııış” diye.
Misketler uçuştu havada kısa bir süre,
Sonra yerçekimine yenik düşüp
Sanki sihirli bir dünyadan indiler yere.
Parlıyorlardı kıymetli elmaslar misali
Güneşin yedi rengiyle.
Her birinin ayrı anısı vardı içinde,
İsimleri de uyumluydu desenleriyle.
Kimi mat, kimi parlak,
Kimi çok büyük, kimi de çok ufak.

Çocuklar sevinç çığlıkları ile,
Havada kaptılar misketleri, düşmeden yere.
Bu ziyafet neden? sormadılar bile.
Oysa misketleri dağıtan çocuk,
Aslında misketlerini değil,
Çocukluğunu savurmuştu balkondan.
Baktı uzun uzun onların ardından.
Böylece merhaba demişti gençliğe.
İçeri girerken birkaç özel misket
Çıkardı gömlek cebinden,
“Anne, bunları iyi bir yere sakla,”dedi sessizce.
“Oğlum olursa bir gün oynasın,” diye.
Ogün anladım ki oğlum büyümüş…
Artık farklı bakıyor geleceğe.

Sevgili Yavrum,
Paylaş ekmeğini, aşını, işini,
Paylaş umudunu, sevgini
Tıpkı misketlerini paylaştığın gibi.
Ama sakın “İçindeki Çocuğu Öldürme! ”
Hep çocuk kal; saf, temiz ve de neşeyle…

Naime Özeren
10 Aralık 2007