Yıllar yılı umudun hasadını bekledim
Epeyce sular geçti nehirlerimden
Benimdi toprak kokan bu eller
Boyasız, sıvalı evler benimdir.
Adım Anadolu’dur benim.
Bin yıllık kardeşlik beşiğiyim
Ne vakit çiçek açsa bozkırlarımda
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
