Boş bir kentte yaşıyorum
Akıl almaz
Dopdoluyken tüm gökdelenler
Boşaltılmış bir beton yığını gibi
Ayakta
Nerede bu insanlar
Ve bakarken camdan dışarı
Ne bir araba ne bir canlı
Bom boş tüm caddeler
Burası Maraş, Magosa Maraş...
Oysaki Özler Caddesinde neydi
Yaşam.
Kaynıyordu tüm insanlar
Ve sen geçiyordun coşkulu
Sevecen
Neon lambaların renkli ışıkları
Altında
Biliyorum başın öne eğik
Yine geçiyorsun
Akşamın karanlıklarında...
06-1982 Kıbrıs
.
Kayıt Tarihi : 9.4.2003 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!