Başım göğsünde
Kalbin türküler söylüyor
Bir elin elimde
Diğer elin saçlarımı okşuyor...
Ne olur dursun zaman
Adilse ölüm işte meydan...
Türkülerin en güzeliydi
Kalbinde duyduğum
Kadınımın elleriydi
Büklüm büklüm sokulduğum...
Korkusuzluğun doruğundayım o an
Adilse ölüm işte meydan...
Kalbinden geçen herşey kulağımda
Seni koklar seni duyarım
Yürekli bir kadındın yatağımda
Ellerini öper dudaklarını saklarım...
Bir tek sensin vazgeçilmez olan
Adilse ölüm işte meydan...
Kayıt Tarihi : 6.7.2010 08:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bülent Ateş](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/06/adilse-olum-iste-meydan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!