Dolaşmağa çıktım yıllar sonra bizim sokakta
Mevsim Sonbahardı yine
Denizde tek tük sandallar vardı
Önceleri evimiz burada
Üsküdar'daydı
Çocuktum ayrıldığımızda
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Sevgili Nimet Hanımcım;Çalınan kapının açılmaması kadar kötü bir şey yoktur! Hüzünlü dizelerdi.Kutluyorum kaleminizi.Sevgi ve selamlar...
Hep sorarım bu soruyu acaba doğduğu yerde ölenler mi şanslı cok yer gezip görüp oraların özlemini duyarak yaşamak mı?....Yüreğinize sağlık güzel bir şiir okudum geçmişe kısa bir yolculuk gibi....
Zaman zaman hepimizin yaşadığı durumları çok güzel ifade etmişsiniz.Duygularımıza tercuman olmuşsunuz ,kutlarım efendim,yüreğinizden ilham eksikolmasın.saygı ve hürmetlerimle
çok hoş bir şiir daha..geçmişe hepimiz zaman zaman özlem duyarız da yaşımız ilerledikçe sanırım bu zamanlar sıklaşıyor iyice..kutlarım efendim.sevgiler yüreğinize..
Az önce söyledim daha, laf anlamıyorlar: kapıları küçücük yapıyorlar!
Biri daha söylesin. Çocukluk, gençlik velhasıl hayat kısacık geçiyor. Hemen geçiyor. Zil basımı kadar.
Bir 'ses' kadar; 'hiç çıkmayan ses'ler kadar, ışıktan hızlı değilse de, hızlı işte.
Kapıları küçük yapıyorlar!
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta