Cam Yürek Şiiri - Ezgi Özsan

Onda o derinliği bulamamanın hüznüyle döndüm durdum yatağımda, beni duymayışını, sessizliğime anlam veremeyişini, kendini iyi hissettiği her yerde beni tekrar tekrar unutuşunu izledim, durdum.

Oysa ben ölmeden önce dök gözyaşını, bir gün hiç olmayacağım ihtimaline şimdiden üzül, gel kutlayalım bunu, analım beni, insanlarla alıp veremediğim var benim, kimseyi görmemeye sebep diyorum, sebep gerek. Dünya sevilecek yer değil.