Adı Yoktur Bu Şiirin

Gözlerimi kamaştıran saçları ruzgarımda savrulunca
demirden bir pençe yüreğimi kendine doğru çekiyordu
Alnım gök yüzüne sürüldüğünde
ayağımda prangalar eskiyordu

Adı dilimin ucuna takılınca
açamadım yüreğinin kilidini
Ben dışarda yalnız kalınca
söyleyemedim en çok sevdiği sözleri

Ağacıma bir dilek bağlayamadı
yakalayamadım mavi düşlü kuşu
Kar dan beyaz gelinlik ağacımı süslerken
ben kardan adamlarla çatışırdım bu şehirde

Yüreğime bir tekme salınca
ben bir dilek tutuyordum darağacında
Kırmızı kurdele parmağımda salanınca
ipi kopuyordu dost ağacında

Melik Meliki KÖROĞLU