Adı Yok Ki Şiiri - Ezgi Özgür

kimedir bu haykırışların ey beden
sen istemedin biliyorum
dünya denen, dönesi beşiğe gelmeyi
nereye gidiyorsun? kimi arıyorsun umarsızca.
asıl aradığını buldun mu?
yalın ayak bir çocuğun ağlayan gözlerinde
yada soğuktan üşümüş bir sokak köpeğinde
bulamazsın boşuna arama
bir fahişenin göz kapaklarındaki boyada da yok
sorma neden diye kendine
yürüyorsun işte serin bir sabahta bir yerlere
arkandan birimi geliyor ne
sesin çıkıyor mu bu kalabalıkta
duyamazsın ki çığlıklarını sen bile
ninelere soracağın bir sualdi belki o
merakından vazgeç bu beşikte
sallaya sallaya geçirdiler ömrümüzü
çakıl taşlarını atmak istedim gökyüzüne
ağlayacak diye korktum yeryüzüne
gül ki gözlerinde göreyim önümü
içime hapsetsem seni
baka kalsan kalbimin parmaklıkları ardında
bir o kadar da memnun olsan yerinden
adı yok ki yazdıklarımın,sen ne dersen de.....