Adi Yok Bu Yanlizligin Şiiri - Fethi Aslan

Özgürlüktü seni sevmek,
ak bir güvercin misali kelepçemin karasında.
Meydan okumak yasaklara,
kafa tutmak imkânsızlıklara,
bir ihtilaldi seni sevmek.
Her akşam yine senin ellerinle
geceye teslim edileceğimi bile bile,
bir intihar eylemcisinin
solgun gülüşünü sıkıştırıp dudaklarımın arasına,
her sabah firar etmekti hayata.
Sen bilir miydin sevgili,
ne müşkül bir işti seni sevmek…

Şair yanımdan
yani en zayıf,
yani en çocuk,
yani en garip
yanımdan tutardı da geceler
yaralı kuş misali çırpınırdı yüreğim
Gözlerimde büyüdükçe büyürdü yokluğun.
Ay ışığı dolanırdı ayaklarıma,
Hasretin de yamandır ha!

Kirpiklerine kurduğun darağacında,
dara çekip bedenimi
gülüşlerini özlemlerimle harmanladığım bir gecede gittin...
Şimdi bildin mi sevgili,
ne müşkül işti seni sevmek
ve hayat bulduğum gözlerinde can vermek.