Adı Yok Bu Ayrılığın.... Şiiri - Dogan B ...

demek artık vedalaşma vakti geldi...
ayrı yollara mı gıdecegiz....
demek yıne bir ayrılık türküsünde
gözyaşlarımızı kuruyan mendillere silecegiz...
aslında alışmaya başlamıştımda sana
bu sefer biraz zor olacak sanki
mutlak bir yerde gelir bakıslarımız yanyana....
olmuyor; kader bu elden ne gelir ki...

her seferinde umutların kölesi durumundaydık
birşeyler bize fazla geldi....yapamadık...
her dogan güneş her bulutlulugun ardından yeniden battı...
anlıcagın biz senınle hayata ayak uyduramadık...
her yeni soruna care ararken care bızden bıkar oldu...
sen yanımda oldugunda ise
o avuçlarımdan uçuveriyordu...
yaşadıgımız herseyde sıyah gecenin tenhasına suruklendik
cıkmaz yollar ıslandı hep gözyaşlarınla
zaten biz bu arkadaşlıgı daha fazla sürdüremezdik
bu allahsız ınsanlar aramıza gırer
can çekişircesine birbirimi terkederdik...

biz basit iki küçük arkadaş bile olmadık...
düşüncelerimiz farklıydı sözlerimizde oyle...
biz hiçbir zaman görüş birliğine ulaşamadık...
her konuşmamızda kavgalıydık...
yanımızda olanlarıda ıster ıstemez kırdık...
belki biz boyle degildik...
belkıde gercekten sevmiştik...
ama biz bu adı arkadaşlık olan şeyi daha fazla sürdüremezdik...

gökyüzünde yıldızlarımız gelmıyordum yanyana
yaralarımıza çare olucak merhem yoktu...
yastığın çıplak yüzüne yaşlar dökerek geçirdik günlerimizi
sabahları yorgun...
akşamları felaket...
hep hıçkırıklara bogulmak mı geldı ıcımızden...
artık bendeki seni
sendekı beni terket...
olmadı işte yapamadım....
ne olur affet...
belkı basta bıraz zor gelecek ama alışırım
mutlak bende birgün birseyleri...
birilerini....fırlatıp atarım...
mutlak bende;
bendekı seni yakar...
küllerini yastıgımın altında saklarım....

bir kezde olsa mutlu olamadık beraber
kabul edıyorum suçun yarısı benim...
diğer yarısıda kuşkusuz.....kader...
saçlarımı rüzgara konuk edip
saati ayrılıga kurdum artık...
geri dönüşü yok bu hikayenin....
senden tek ıstediğim...
aglama...üzülme...
bu yazdılarıma...
dursun gözyaşların
yak mendıllerını
yağmurlar yağmasın üzerine
ıslanmasın yanakların....

nasıl ki zamanı gelınce güneş kanadını kırıyorsa karanlığın
bugünde vakti geldi artık ayrılıgın...
biliyorum yüzünü güldürmeyi başaramadım ama
mutlu eder mutlaka seni....
arkadaşların....
ileride kocan ve cocukların...