Adı Yeni Yıl...zaman Her Zaman Daralır...

ışıklar söner sokaklar kararır düşünceler bülbül misali öter anılar film şeridi, gözümden geçer karanlık üstüme üstüme gelir geri sayım başladı, son anlar üçyüz altmış beş gün daha biter hatalarımı hesaplasam bir yılı sollar perdeler örtük, karanlıkta çaresizlik çaresiz çaresiz bekleyişler yazılamayan bir şiir ardından derince bir sessizlik resmen bu yaşadığım yalnızlık anlayamadıklarım beni yer anlatamadıklarım kemirir seni sen olmadan anlayamam, anlatamam sensizlik beni yer bitirir zamanım sobada yanan odundan faksız bir ses işittim, evet evet havai fişek sanırım şu an yeni yıla girdiniz adı yeni yıl..., kutlamalar yapılırmış... ben de girdim, ben de ağlayarak sobamda yanan ateş dans eder tavanda yanan odunların sesi de havai fişek, bir salon bir mutfak bir banyo bir de oda odada üç duvar büyük bir bencere, kapalı perde gözümü karartan, bulandıran ışıklar sönük duvarlar arasında ben, bense yalnızım koskocaman harabe bir evde yalnızım her şeye karşın bunada şükretmek gerek. evet sevgilim sen yeni yıla nasıl girdin? ... ben dileklere inanmam ama yinede senin için bir de dilek tuttum ve dua ettim inşallah hiç yaş dökmez o ela gözlerin inşallah benden sonra her yıl mutlu olursun inşallah mutlu bir yuva da kurarsın gelecekte sigarayı bırakacaktım ama bu kez başka iç beni diyen son iki sigaram kalmış pakette yalnızlık bir Allaha yakışırmış gerçekten de öyle yalnızlık hiç çekilmez. yalnızlık zor bee yavaş yavaş eritiyor. yaşayıp gidiyoruz geleceği bilemeyiz belki bıkkın, belki yalnızız belki yorugun belki pişmanız belki de bugün yeniden başlamalıyız belki...