Adı Yavuz,
Kendi yağız bir delikanlıydı.
Arslan yürekli değil,
İnsan yürekliydi.
O küçücük yüreğine
Günden güne dar geldi
Koca dünya.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
iyiimiş
Adı Yavuz,
Kendi yağız bir delikanlıydı.
Arslan yürekli değil,
İnsan yürekliydi.
O küçücük yüreğine
Günden güne dar geldi
Koca dünya.
Uyandı bir şafak vakti;
Beynine bir kurşun sıkmak istedi.
Silahı aldı eline,
Dayadı beynine...
Sonra,
Çılgın gibi birdenbire
Silahı duvara çevirdi,
Delikdeşik etti...
Yıkamasa da duvarları,
Kurşun delikleri
Ona ışığı getirmişti..
kurşun yerini bulmuş, kaleminiz eksik olmasın efendim +
İkinci sayfa haberlerine konu olan öznelerden değil;bu kesin.
Ama insanın kendine kıyıcılığı yönünden bakılırsa belli bir örtüşme var.
Şiirdeki portre hakkında çok önemli doneler sunmuş Şair.
İlgiyle okudum.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
kimiside yavuz hırsız oluyor!
Zaman zaman yıkmak gerek duvarları, ya da Yavuz gibi ışığı yakalamak.
Kalemine sağlık sevgili Necibe.
Her şeye rağmen, hayat yaşamaya değer.
Olaya bakışınız güzeldi..
hakikaten de bu şiiriniz güzeldi, diğerlerine bakmadım gerçi ama bu şiiri sevdim.. yüreğinize sağlık..
'Yıkamasa da duvarları,
Kurşun delikleri
Ona ışığı getirmişti...
Harika ifadeler ...tebrik ediyorum...'
çoook güzel kutlarım şiirinizi zevkle okudum kaleminiz daim olsun saygı ve sevgilerimi sunuyorum esen kalın.
Duyguyu yasayanlar ve de paylaşanlar adına,yüreginize saglik diyorum....
Bu şiir ile ilgili 63 tane yorum bulunmakta