Adı Yavuz,
Kendi yağız bir delikanlıydı.
Arslan yürekli değil,
İnsan yürekliydi.
O küçücük yüreğine
Günden güne dar geldi
Koca dünya.
Uyandı bir şafak vakti;
Beynine bir kurşun sıkmak istedi.
Silahı aldı eline,
Dayadı beynine...
Sonra,
Çılgın gibi birdenbire
Silahı duvara çevirdi,
Delikdeşik etti...
Yıkamasa da duvarları,
Kurşun delikleri
Ona ışığı getirmişti..
Kayıt Tarihi : 12.5.2006 23:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adı Yavuz,
Kendi yağız bir delikanlıydı.
Arslan yürekli değil,
İnsan yürekliydi.
O küçücük yüreğine
Günden güne dar geldi
Koca dünya.
Uyandı bir şafak vakti;
Beynine bir kurşun sıkmak istedi.
Silahı aldı eline,
Dayadı beynine...
Sonra,
Çılgın gibi birdenbire
Silahı duvara çevirdi,
Delikdeşik etti...
Yıkamasa da duvarları,
Kurşun delikleri
Ona ışığı getirmişti..
kurşun yerini bulmuş, kaleminiz eksik olmasın efendim +
İkinci sayfa haberlerine konu olan öznelerden değil;bu kesin.
Ama insanın kendine kıyıcılığı yönünden bakılırsa belli bir örtüşme var.
Şiirdeki portre hakkında çok önemli doneler sunmuş Şair.
İlgiyle okudum.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
Kalemine sağlık sevgili Necibe.
TÜM YORUMLAR (63)