Adı Yaşar Soyadı Durukan Şiiri - Ahmet K ...

Adı Yaşar, soyadı Durukan.
Uzun boylu sarışın
Evin de bir oğlu gariban.
Karadeniz teknikten.
Muhacirdi Yeniköy’den.
Ülküsü, Nizamı Âlem.
Son vatan toprağını savunmak,
İçerideki kızıllardan korumak.
Vatan sevgisi değildi onun ki,
Kara sevda, kapkara sevda.
Kader onu da içeri düşürdü,
Suçu nefsi müdafaydı.
Cezasını çeker elbet.
Anasına çok özledi,
Memleketine nakil istedi.
Ne bilsin Azrail’i orda.
Savcı kızıl, mahkûmlar kızıl.
Cendere kuruldu,
Yaşar şişle vuruldu.
O sadece kelimeyi şahadete koyuldu.
Naşından hesap soruldu.
Bir kişiye on kişi vurdu,
Adına devrim konuldu.
Tabuta konup, anasına varıldı.
Helalliği alınıp mezarına konuldu.
Rahmet boşaldı gökyüzünden.
Gökyüzünün gözyaşıydı yağan.
Yine ülkücülerdi tabutu taşıyan.
O artık devleşti, şehitlerle sözleşti.
Ne ilk nede son olacak vurulan.
Durukan olsa da soyadı,
Akıttılar kanını.
Adı Yaşar, yaşatırlarsa yaşar.
Yaşatmadı kızıllar,
Yaşar Durukan artık yürekler de YAŞAR.