Adı Yalnızlık Şiiri - Mustafa Pekmezköpüğü

İşte son durağa eriştik
Yalnızlığı da bu durakta indirelim artık
Bıraksın seni beni bizi
Mısralarımızı da terk etsin
Çalmasın kapıları

Yağmura hasret kaldık
Epeydir söndürmüyor yalnızlığımızı

Bilirim adı yalnızlık
2 kişinin yalnızlığı
Sen ve ben
Birde yağmur, ezan
Huzurun iç sesi hak ve hakikat
O mis kokulu cümlelerin
Ardı sonu gelmeyen yalnızlık

Bilirim sende sıkıldın artık;
Beni taşıyamayan denizden
Bardaktan taşarcasına doldurmalardan
Toprağın kokusundan

Birde ben sıkıldım
Küsmüş goncalardan
Muhakkak adı sen ve ben olsun.