Adı Yalnızlık Şiiri - Cemil Malkoç

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Bitmesidir bir vakit
Bitmez sandığımız mutlulukların

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Düğümlenmesidir bir hevesin kursağımıza
Hissetmektir acıyı en koyusuyla
Yakamozlu bir akşamda yitirmektir kendini
Kanmaktır hayatın yalanlarına

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Düşmektir kuyuların en çukuruna
Hani sensinde
Sen değilsin aslında
O eller senin değil
Şarap bardaklarına dokunduğunda
Gözlerinde gün batımının kızıllığı
Saçların;
En çok ta seni onlar anlatıyor ya

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Tmaktır kendini
Koyu gecenin karanlığına
Bir sokak ötede sanırsın yitirdiklerin
Bu kaçıncı sokak hızla geçtiğin
Bu kaçıncı yalan tekrar ettiğin

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Bir kuş kafilesini uğurlamaktır
Bir sonbaharda
düşüncelerindir bölen sevinçlerini
Tutsaklığın hergün biraz artmakta

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Büyütmektir hasretleri papatyalarda
Filizlerde kaybolan benliğimizi
Aramaktır kaderin tenhalarında

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Uyanmaktır apansız yeni sabaha
Odana dolan güneş ışığı
Yorgun gözlerini aralamakta
Birden can gelir sanki tüm vucuduna
İçinde bir kıpırtı hissedersin
Bu gün güneş sana doğmakta

Adı yalnızlıktır ayrılıkların
Bittiğini sandığın herşey
Bitmemiştir aslında