Gürsel Çopur - Adı Unutulmuş Kristal Ruh ...

Zinde emellerle yol alabilenler tanıyabilmişti endam aynasını Okyanus damlaları olanlar bakıyordu aynaya Devşirme sevdaların ilmik edilmiş görüntüsü değil Sade ve öze ait samimiyet çerçevesiydi dile gelen Anlaşılamamak ise onların yuvasındaki kanat sesleri.. Bir yusufçuk ızdırabıyla gerilimin adı Ölülerin kalabalık merasimde resepsiyon ayırmasının tadı Bir sofra kurulmuşsa oturmaktır sonsuza giden kaldırıma Mancınık alevleriyle yükselmez bu ideal Nefsin intihar etmesini beklemek ise beyhude bir ritüel Gagasında pençe taşıyan intikam süvarileri de kanat çırparlar Anlaşılamamak ise onların zümrüt yuvasındaki kanat sesleri. Direnç bakışlarında hayat yoğrulur Başak gibi eğilip yeniden doğrulmadır zafer Beka mıknatısı çağrılmadan çeker onları Kalp haritasındadır bu yolculuk, yolcudan ötürü… Gürsel ÇOPUR