Adı Tevfik Şiiri - Ünal Ulaş

Adı Tevfik

Dalgaların pencerelerini öptüğü,
Yalnızların anılarını bıraktığı,
Rakının her yudumunun
Gözyaşlarıyla içildiği,
Salaş ama sıcak bir sahil meyhanesi.

Tahta bir masa, tahta bir sandalye,
Bir şişe rakı ve sadece peynir.
Taş plakta Müzeyyen Senar
Ve saçları bıyıkları ağarmış,
Alnında yaşanmış koca bir ömrün çizgileriyle
Bir garip Adam…
Adı Tevfik.

Gözleri bulutlu, bakışları donuk.
Kafasında bir ömrün anıları,
Elleri yorgun yüreği yorgun,
Dizleri bir mumun alevi gibi titrek
Bilinmez bir garip işte garip ya…
Adı Tevfik.

Alnındaki her çizgi yaşamın kilometre taşı.
Saçındaki her beyaz kederin rengi.
Gözlerindeki bulutlu bakışlar,
Merhametin sevginin şefkatin adı…
Adı Tevfik,
Bir garip adam.

Ne nereden geldiğini ne nereye gideceğini,
Kimselerin bilmediği bir garip adam.
Yakası kalkık siyah paltosunun İçinde
Koca bir çınar taşıyan bir garip adam…
Adı Tevfik.

İstanbul’un her yağmurunda
Gözyaşını yağmurla saklayan koca çınar.
Bütün sevdalarını eylüle bırakıp
Göç mevsiminde uğurlayan bir garip adam…
Baba adam…
Adı Tevfik.

Yılmaz Güney timsali az konuşan
Ama bakışlarıyla bir hayatı anlatan.
Adımladığı arnavut kaldırımlarında,
Sevgiyi ve hoşgörüyü yazan bir garip adam…
Adı Tevfik.

Seni ne salaş meyhane ne rakı bardağı
Ne Müzeyyen Senar ne ihtiyar meyhaneci
Ne yağmur ne sonbahar ne hüzün
Bize seni unutturmayacak garip adam.
Garipler seni öyle tanıdı, öyle hatırlayacak.
Baba adam koca çınar…
Tevfik Canay.

Ünal Ulaş
Kayıt Tarihi : 25.2.2005 20:06:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (1)

Ünal Ulaş