Adı SUZAN'DI II Şiiri - Nesrin Naz

Dedim ya! Suzan hayatımın merkeziydi…
Sabahları erkenden yatağımdan kalkar,
Balkona koşar ve gizliden gizliye…
Suzan’ın gidişini seyrederdim.
Küçüktüm…
Küçüktüm ama büyüyünce tıpkı onun gibi olacaktım.
Neden olmasındı/ ki?
“Üzüm üzüme baka baka kararır” misali…
Bende Suzan’a baka__ baka ona benzeyebilirdim…
Çocukluk işte…
Hele birde bir abim vardı/ ki!
İşte! Tam Suzan’a göreydi…
Abim Doktor’du boylu posluydu Suzana/da uygundu...
O halde Suzan benim yengem olmalıydı! .
Neden olmasındı/ki!
Hayallerim nasılda güzeldi nasılda ulaşılmazdı…
AH! Ne söylesem ne desem beni anlayamazsınız/ki.
Günlerden bir gün…
Mahalleli karman___ çorman oldu…
Sanki bir karabulut çöktü üstümüze/de…
Ezildik___büzüldük hepimiz birden bire.
Suzan…
AH! Suzan…
Hasta olmuştu ve derdine çare/de yoktu,
O güzelim kız yataklara mahkûm olmuştu…
Herkes ama herkes yastaydı.
Hatta ve hatta mahallemizde öten...
Bülbüllerin bile sesleri kesilmişti/de...
Şimdi artık bacalarımızda, damlarımızda…
Kukumav kuşları ötmekteydi...
Bu/da inanç gereği Suzan’ın öleceğine işaretti...
Artık gecem___gündüzüm karışmıştı…
Ona karşı o kadar büyük bir sevgi…
____Duyduğumdan dolayı kendimi suçluyordum…
Mahallelide kendilerini suçluyorlardı...
Dediklerine göre “nazar” değmişti Suzan/ımıza…
O zaman kurşun döktürülmeliydi hemen…
Yada cami hocası çağırılmalı bir güzel okuyup üfletilmeliydi acilen…
Ne kurşunlar döküldü…
Ne dualar okundu…
____Ve ne kurbanlar kesildi
Ama!
Hiç biri Suzan’ı kurtarmaya yetmedi__yetemedi...
Fidan boylu, gül yüzlü, kiraz dudaklı, gök bakışlı Suzan…
Önce bir sabun gibi eridi yitti…
Ardından yele gibi saçları…
______Tomar____tomar döküldü.
Her gün biraz daha kötüledi ve en sonunda…
Hakkın rahmetine intikal eyledi.
Tüm mahalleli karalara büründü…
Meleğimizi kaybetmiştik…
Artık esnaf dükkânlarının önünde tavla oynamıyor__oynayamıyorlardı...
Gönülleri el vermiyordu/ki!
Mahallede yeni doğan kız çocuklarının adının…
Suzan konması bile yasaklandı.
Ve ben!
Bir daha o çok sevdiğim ve adını Suzan koyduğum…
Yemeği asla yemedim___yiyemedim
Büyüdüm ama Suzan’a benzemedim__benzeyemedim
Dudaklarımın hiç bir zaman bir küpeli çiçeğine...
Benzememesi için pembeye…
Saçlarımı/da sarıya boyamadım__boyayamadım...
Abimi/de çok genç yaşta kaybettim,
Kısacası Suzan’la ilgili hiçbir hayalim gerçekleşmedi…
Belki/de kaderden öte geçilemediği için gerçekleşemedi…
Bilmiyorum…
_______Bilemiyorum
Yıllar geçti aradan…
Ve! Ben hala aynı mahalleye giderim…
Hala Suzan’ı yâd ederim.
Her bayram mezarlığa giderek hem Suzan’ın…
Hem/de abimin mezarını ziyaret ederim.
Suzan’ın mezarına küpeli çiçekleri…
Abimin mezarına ise kokulu yaseminleri bırakırım.
Onları orada öylece bırakırken gerçekleşemeyen…
Hayallerimin üzüntüsü ve hayatımda gerçekten çok önemli…
Yeri olan iki kişinin yokluğunun…
Bende yarattığı üzüntü ve boşluklarla eve dönerim…
“RUHLARI ŞAD OLSUN” diyorum.

03.12.2008
Bornova/İZMİR
Nesrin NAZ(Karaduman)