Bir yıkıntıda doğdu
sonbaharda çocuk
sıkıcı nem kokan havayı çekti içine.
Süt mavi gözleriyle
ilk defa gördü dünyayı.
Solgun yüzler arasında
ağladı doyasıya.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
