Adı sonbahar Şiiri - Ömer Faruk Girgin

Bir sonbahar daha

Daha bir yalnızlık

Daha bir sonbahar daha

Mevsimimdi bir zamanlar

Uzanırdı yüreğime

Yünden yapılmış yumuşaklıkla

Bu mevsim baş konacak düşlerim

Yağardı bazen yağmur olup

Uzak günlerin kopyalarıyla

Kalkardım

Katlanırdım

Çok severdim bu mevsimi

Öyle ki

Sorar da sorardım, ne zaman geleceksiniz diye

O kadar içten, o kadar içten, o kadar çareli

Geldi yine

Fakat bu sefer

İntihara doyuran binlerce masalla

Şimdi

Tuhaf bir rüzgar var bu sonbaharda

Kutsal dağların taşlarını üşütür gibi

Bana geçmişimi anımsatan

Bana beni sorduran

Beni benden ayıran

Ayışığında bıraktığım cesaretim

Önümde rehin bir gelecek

Aklımda unutamadığım yalnızlığımla

Bir sonbahar daha

Daha bir yalnızlık

Daha bir sonbahar daha geldi

Mevsimimdi bir zamanlar

Şimdi tüm bildiklerim

Adı sonbahar olan bir kadında

Bu mevsim güzel

Fakat beni hep soğuk bir kadının koynunda ayıltıyor

Gözlerinin içi yıldızlarla dolu meçhule giden

O kadar içten, o kadar sahici, o kadar da çaresiz bir kadının

Ona umut veren sadece benim yalnızlığım olmalı

Çünkü o kadın ay yatağında benimle ısınıyor

Çünkü sonbahar sessizliğiyle bana sadece yalnızlığını emziriyor

Etimi meçhule sürükleyip götüren ruzgarlarıyla…

Ömer Faruk Girgin
Kayıt Tarihi : 10.10.2006 13:03:00