Adı Sevgi Olan Nebime Şiiri - Gülsüm Kıvrak

Güvercinlerimi saldım bu sabah yine gökyüzüne,
Rengarenk kanatlarıyla süzülürken bulutlar arasından,
Sana yolladıkları salavatları inci tanelerine dönüşüp
Yağıyordu eteklerime,
Nur ağlıyordu gökten üzerime,
İnsanlar uyuyordu,
Nur ağlıyordu güvercinlerim,
Ben senin sevgine hasret ağlarken..

Ben doğarken bir İstanbul baharında,
O ilk baharımda İstanbul fetih kokuyordu havada,
Ellerimi uzatmış,
Sevgini arayan küçük bir kızdım,
Güvercinlerim toplanmışlardı etrafımda
Nur ağlıyordu güvercinlerim,
Ben senin sevgine hasret ağlarken..

Rüzgarda dalgalanan eşarbımı yırtmak istediler Nebim,
Kime sığınsam arkasını dönüp gitti,
Bir sevgi istedim,adı Nebim olan,
Örtüme sımsıkı sarıldım,
Bir nebzecik sevgini hissedebilme umuduyla,
Bunu sen bana öğretmiştin beşiğimdeyken,
Nur ağlıyor yine güvercinlerim,
Ben senin sevgine hasret ağlarken..

Nasıl bir sevgiydi senin sevgin,
O kadar derincesine özlettiren,
Nasıl bir evrenden alıp, götürdün o sevgini,
Çağlar ötesine kadar özlettiren,
Nur ağlıyor çırpınan güvercinlerim,
Ben rüzgarda savrularak,
Senin sevgine hasret ağlarken..

(Kutlu doğum haftası nedeniyle Tarih Kültür Vakfı trafından düzenlenen şiir yarışmasında 3.üncü.)