Adı Sevda Şiiri - Meral Rüzgar

ADI; SEVDA

Gün tertemiz, tertemiz zaman, zaman çözdü tüm örtüleri, tüm hasretleri, iki yüzleri… Bir anne yüreğinde sızı, yüreğinde kaynayan kan, kaynayan kan en içten bir dua, dua ak süt gibi, can gibi can gibi…

İki kuş görsem biri oydu diğeri sevda, güneş oydu ay sevda, bir yıldız kaysa sevdaya kayar, bir türküdür sevda, sevda bir güzel göz, bir şehla bakış, bir dolunay, sevda okyanuslarda dalga, dalga kabaran gönülde, kabaran gönül kaynayan kanda…

Bir dalgınlık,
Bir aldanış,
O bir isyan,
O varsa her şey var,
O bir sevda…

Kırmızı küçüçük bir kalp, kalbe sıkıştırılmış kaynayan kan, kaynayan kan sevdanın ellerinde, belki yabanda, belki hicranda, bir kenarda, belki de darda… ama; sevdada…

Bir anne gözlerinde yaş, gözlerinde can özü, ilk sözü… ilk sözü; can sözü…

Sessizlik, en büyük gürültü sessizlik, en derinde, dilinde, gönlünde… Bir fırtına, karanlık… Zifiri bakışlar kapkaranlık… Bir feryat, bir acı ve bir de hasret, adı; sevda…

Başında sevda hercai dolaşırken an oldu beyaz güvercinler karaya bağlandı, an oldu gece ağladı, an oldu şehrin bütün taşları hüzne boyandı, ay utandı, nice gözler utandı, an oldu; an utandı…

Biliyordu hayalinde toz pembelerin büyülü dansı. Solmaktaydı çiçek tarlaları, soluyordu güneşin altın yüzü…

Bu bir hicrandı nemli ceylan bakışına, bir vuslat şarkısıydı hüzzam makamında bir vuslattı sevdaya ve acıya…

“Tükendi sabrım,
Dondu ümitlerim,
Dondu her şeyde seni gören gözlerim,
Dondu dilim, adın dondu…

Sende gidermisin bir gün ey sevdam…
En uzağa, en yabana…
Git yüreğimin ilk ahı,
En tatlı rüyamın sevdası,
Git borcun olsun,
git canın sağolsun…”

Bu bir feryat idi, çığ düşer gibi.
Bir öfke idi, kan kusar gibi.
Bir ayrılıktı, ölümle toprağa girer gibi.
Birde seslenişti, anne der gibi, kucağa döner gibi…

Bir anne dilinde umudu,
dilinde son sözü… son sözü; can özü….

Bir dalgınlık,
Bir aldanış,
Bir isyan,
O varsa her şey var,
O bir sevda…
ADI SEVDA...