Zaman boynu bükük baharı bekleyen telli duvaklı bir gelin gibi yalnızlıktan çoğul türküler söylercesine sessiz bir bekleyişte
Turna süzülüşlü sancılı acılar büyütürken hazanda senli sevincimi sahilde kayıklar ağaçlarla birlikte yeni günün getirisinin özleminde
Hani sözler vardır söylenesi ne o an yakalanır söylenemez bir boğum dolanır dilde tüm mevsimlere inat kaktüs direncinde o sözler ki söylendi mi sarmaşık olur tutulup yaşanası
Eller vardır yaşamı yoğurup anlam katan o eller ki öpüp ömür boyu bırakılmaması gereken
Gözler vardır derin deniz vurgun mavi biteviye bakılan o gözler ki bakışında yanmaya değer
Dudaklar vardır gel demeye ramak kalır gülüşünde gül goncası açtırır o dudaklar ki nefes kesen davetin doruğu kaybolur iki bende bir ben birde sen
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
