Adı pembe Şiiri - Bülent Yapıcı

Seni tanıdığımda,
Bağ bozumuydu.
Bulut üzümlerinin arasında,
Kömür karasıydı gözlerin.
Minicik ellerin,

Pembe şalvarın,
Gıslaved lastiklerinle,
Köyün en güzeliydin.
Salladın mı şalvarını,
Rüzgârın gelişine,
Yıkılırdı köyün erkekleri.
Ama sen benim sevdiğimdin…!
Köy çeşmesi anlatırdı,
Aşkımızı…
Benim sana olan sevgimi,
Dağların pusunu görürdüm,
Gözlerinde.
Köy altından geçen derede
Buluşur,
Ben davar otlatırdım
Sen aşkımızı
Anlatırdın.
Bilemezdim ki,
Köy ağasının gözünün
Sende oluşunu.
Pembe fistana kanıp,
Beni yakacağını.
Köy meydanında,
Kınalı ellerinle aşkımıza
Ağıtlar yakıp
Ağlayacağını.
Her bağ bozumunda,
Bulut üzümlerinin arasında
Seni, aşkımı,
Omcalar da bıraktığım
Tutkularımı,
Yaşayacağımı.
Ama en önemlisi de,
Sensiz bir hikâye
Olacağını…
Bir dahaki bağ bozumuna Kadar
YAŞAYAMAYACAĞIMI…!