Adı Olmayan Şiir Şiiri - Seyyid Ahmet Kaya

Adam çok tuhaf biri
mutluluklar saklıyor boyuna birilerine
avuçlarında
deniz rüzgarı
gül kokusu. sonra
bakıp bahçe duvarlarının arkasından şehre
kendini karanlık gören ben-i ademe
bir tutam gökyüzü
en büyük saadeti...

/kim bilir belki adam
modası geçmiş biri olarak yeryüzünde
kalmıştır bir başına. Yalnız, kimesnesiz/

sonra adam
yürüdü gitti. Üzüntü içinde
kapadı gözlerini / kapı kanatları /
söz avlusuna karanlıklar çöktü
gölgesini bıraktı / kara çamlar /
sular çekildi damarlardan
olan oldu / değişmez son.../