ADI OLMAYAN
Yaşım henüz onüç çocuğum daha
Ellerime kına neden yakıldı
Bindiğim kır atın sırtında çuha
Ardımdan alkışla seyre bakıldı
Kıraç bir tarlaya biçildi paham
Yüreğim çölleşti kayboldu vaham
Ölmeden okundu dûam, fâtiham
Kaderim alnıma zorla çakıldı
Evcilik oynarken evimizde dün
Katlimin fermanı yazılan düğün
Utanıp ağladım, çok korktum bu gün
Koynuma güveyi zorla sokuldu
Ana baba dört ağanın arası
Sağır vicdan oldu alın karası
Yük ağırdı açtı gönül yarası
Ruhum yükü taşımadı yıkıldı
Anlamadım nasıl sevdiler beni
Ben saygı duydukça sövdüler beni
Fırsatı bulunca dövdüler beni
Hor görüldüm canım fena sıkıldı
Küçük gelindim ben adı olmayan
Yaşarken çilesi bitip dolmayan
Ölünce anılıp akıl almayan
Yüreği sızlatan ağıt yakıldı
Ömer KESKİN 12.05.2019
Halil Ömer KeskinKayıt Tarihi : 15.5.2019 00:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!