Adı Olmak Zorunda Değil Zorunluluklardan ...

Korkular ciddiyetin olduğu yerde var olurlar,
Gerçekler her zaman bizi korkuturlar.
Korkmuyordun çünkü sadece yaşıyordun.
Artık oyunu kontrol eden sen değilsin, düşünüyorsun.
Ama artık ben de değilim, sadece bekliyorum.
Hayaller artık bana yetmiyor, özlüyorum.
Gerçeklerin beni yakalamasına izin verme,
Seni yakalamasına da.
Gerçeklerin aramıza girmesine izin verme,
Bir başkasının da.
Bu boşluğa zaman mı demeliyim yoksa ayrılık mı?
Bunun anlamı ne, yine yalnızlık mı?
Bahar bitmeden mi bitecek sence?
Peki ama neden, tam da sevmişken?
Bildiğini sanıyorsun ama bilmiyorsun.
Ama bu sorunun zaten cevabı yok ki,
Bu oyunun anlamsız kurallarından biri.
Hiç birimiz bilerek tutsak olmayız gerçeklere.
Ama gerçekler bile bizi üzecek kadar değerli değil,
Hiçbir şey bizi üzecek kadar değerli değil.
Değerli olan sadece biziz, en değerli olan sevgimiz.
Buna ayrılık demek istemiyorum,
Çünkü bu gerçek olurdu.
Ve ben, gerçeklerden hiç hoşlanmıyorum.

26 Nisan 1999 Pazartesi 1:46 / İstanbul