Adı Nisan Olan Şiiri - Zeynep Nilgün Gök ...

Pırıl pırılken gökyüzü
Aç pencereni
Sesin dağılsın sokaklara
Rüzgâr tenini dağlasın ıslığıyla
Özlemlerin yasak şarkılara katık olsun
Sahipsiz sanma bakışlarındaki ebemkuşaklarını
Yeter ki aç pencereni
Güvercin konan sabahlara
Bir çocuk kadar günahsız ellerini
Her titreyişinde uzat bana.

Kirpiklerimin kıyısından başlayıp
Gözlerimin sessizliğinde büyüyen efkarlara aldırma
Biliyorsun biz
Hüzünlere yenilmemek için
Cümlelerimizin arasında çok derin yaralar sardık
Aşkın gizini çözdük
Göğsümüze sığmayan yüreğimizle
Ekmeğimize aşk kattık
Bulutlara yağmur
Yaşamla inatlaştık ölesiye
Hep arka mahallelerde yaşadık
Örselenmiş zamanların yeniden doğuşunu
Sır gibi saklandık sokak aralarına
Ama biz bütün kaldırımlara
Ölümüne kavuşmayı yazdık.

Buradayım
Dön bana yarı çıplak yüzünle
Sevgime bak yüreğinin kentinden
Dudak kıvrımlarıma yerleşen kederler yanıltmasın seni
Onlar hasretin izleri
Onlar ateşe düşmüş gönlümün ürpertileri
Onlar içimin utangaç kelimelerinin heceleri
Ne olur
Eğil ve öp büyülü tebessümlerinle
Nicedir bütün duygularım acemi
Bütün cümlelerim güz çiçekleri
Haydi, sar bedenimi
Eksik yaşanan günler adına
Yürünmemiş rüyalarda bul beni.

Adı Nisan olan sevdiğim
Aç pencereni, yalnızım
Bütün hüzünler uyumaya gitti
Ben ise
Penceremin kıyısında en güneşli günü hayal ediyorum
Gel haydi
Kederlerimi arala ve aydınlığıma basmadan
Yüreğimden göç içeri.