Neden bu kadar çökmüştü,
Saç sakal uzun,
Düşünceleri karmakarışık.
Gözleri umutsuz ve küskün.
Yüreği buruk,
Hisleri yitik.
Ve elleri cebinde,
Ölgün bir yapısı vardı,
O adamın.
O adamın,
Elbette bir adı vardı,
Benim bilmediğim.
Ve hiç bilemeyeceğim bir adı vardı.
O adamın,
Adı belki de, hayatın ta kendisiydi.
Hayatın ta kendisiydi.
Boynu bükük,
Başı eğik,
Aklı kim bilir nerde,
Gözleri yerde,
Adım adım yürüyordu.
Yorgun bir hayatın yolcusuydu.
Şimdi anladım,
O adamın adı hayattı.
Ama şimdi tek bildiğim
Umutsuz ve heyacansız yaşayışı...
Ayakları yorgun,
Ve cebinde elleri
Ölgün bir yapısı vardı
O adamın...
O adamın adı neydi...
Ekm00 / Gelibolu
Akdağ ErsoyKayıt Tarihi : 19.5.2010 22:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kimsesiz ve sersefil bir adam için bu şiir. Adını bilmediğimiz binlerce kimsesizler için bu şiir. Biz onların gerçek adını belki de hiç bilmiyoruz, bilemeyeceğiz. Her neyse O adamın adı neydi...
Nazır çiftçi // Ankara /*/ 30.08.2010
TÜM YORUMLAR (1)