Adı Mutluluk Şiiri - Ümit Görcan

Bir sis kadar boğuktu bakışları
Yakıyordu ellerimi sessizliği
Soğuktu
Üşüyordum yüreğinde
Kapatmıştı pencerelerini
Güneş görmüyordu yüreği, karanlıktı
Adı mutluluktu soyadı umut
Küçücük bir çocuğun gamzesiydi
Bembeyaz bir papatyanın yaprak tanesi
Işığı olamayan bir odanın içinde yanan
Mum tanesi
Gökyüzünden dünyaya düşen kar tanesi
Hiç umulmadık bir anda radyoda çıkan
En sevilen şarkıydı kendisi
Umuttu kendisi, yarınlara inatla gülümseyen
Bembeyaz bir güvercin